Bypass

یه مدت زیادی که به زبان دیگری صحبت میکنی. بعدش انگار یه زبان درونی پیدا میکنی، که دیگه به زبانی نیست، فقط مفاهیمند، و احساسات. و اونوقت وقتی میخوای اون رو به هر زبانی ترجمه کنی احساس میکنی نمیشه، یا بلد نیستی چه لغتی باید به کار ببری، هی تلاش میکنی مثال بزنی از موقعیت های متفاوت، تا اون ایده، یا احساس منتقل بشه.
و گاهی، گاهی این اتفاق می افته که یه نفر یه چیزی میگه، بعد تو نمیدونی به چه زبانی گفت! انگار دیگه اون زبان میانی داره بریده میشه (bypass) از وسط.
و چه احساس جالبیه.
این رو دوران دبیرستان داشتم نسبت به عربی و فارسی. حالا نسبت به فارسی و انگلیسی و تا حدودی عربی و کمتر به فرانسه دارم. خیلی احساس جالبیه. نمیدونی این جمله ای که داری میگی، اصلش به چه زبانی بود. باید فکر کنی تا یادت بیاد، هر چند تقریبا زود یادت می آد.

پانوشت: چه میکنه این سایه:
آن که به رسم کجروان سر ز خط تو می کشد
هر رقمی که می زند نامه سیاه می کند

مایه عیش و خوش دلی در غم اوست سایه جان
آن که غمش نمی خورد عمر تباه می کند