۱۳۹۱ شهریور ۵, یکشنبه

از عشق

برای یکی از دوستان مینوشتم:

مهمترین علامت عشق الان برام احساس خلأ دائمی حضوره
و همیشه اینکه ای کاش بود و میشد باهاش صحبت کرد...

پ.ن. تأهلیدم.
پ.پ.ن. دوستی این آیه را به خاطرم انداخت. چقدر خوبه: اعلموا أنما الحیوة الدنیا لعب و لهو و زینة و تفاخر بینکم و تکاثر فی الأموال و الأولاد کمثل غیث أعجب الکفار نباته ثم یهیج فتراه مصفرا ثم یکون حطاما و فی الآخرة عذاب شدید و مغفرة من الله و رضوان و ما الحیاة الدنیا إلا متاع الغرور.

4 comments:

سيد عباس بني هاشم گفت...

like

میلاد گفت...

دکتر جان ، متاهلم که شدی . دادا این وبلاگت رو بیشتر فعال کن . متشکر

ا.صفابخش گفت...

سلام
زنده ای پسر جان؟ چرا پس هیچ عکس العملی، پاسخی از تو برنبامد؟ یعنی انقدر سرت شلوغه که نرسیدی بگی سرم شلوغه نمی تونم جوابت رو بدم؟!

دكتر نفيس گفت...

تبريكات :)