۱۳۹۱ شهریور ۵, یکشنبه

از عشق

برای یکی از دوستان مینوشتم:

مهمترین علامت عشق الان برام احساس خلأ دائمی حضوره
و همیشه اینکه ای کاش بود و میشد باهاش صحبت کرد...

پ.ن. تأهلیدم.
پ.پ.ن. دوستی این آیه را به خاطرم انداخت. چقدر خوبه: اعلموا أنما الحیوة الدنیا لعب و لهو و زینة و تفاخر بینکم و تکاثر فی الأموال و الأولاد کمثل غیث أعجب الکفار نباته ثم یهیج فتراه مصفرا ثم یکون حطاما و فی الآخرة عذاب شدید و مغفرة من الله و رضوان و ما الحیاة الدنیا إلا متاع الغرور.