۱۳۸۶ اسفند ۱۲, یکشنبه

حرفهایی برای نگفتن

یکی از عزیزترین دوستان، من رو یاد این متن انداخت:

حرفهایی هست برای نگفتن
و ارزش عمیق هر کس به اندازه ی حرفهایی ست که برای نگفتن دارد...
و کتابهایی نیز هست برای ننوشتن
و من اکنون رسیده ام به آغاز چنین کتابی
که باید قلم را بشکنم و دفتر را پاره کنم
و جلدش را به صاحبش پس دهم
و خود به کلبه ی بی در و پنجره ای بخزم
و کتابی را آغاز کنم که نباید نوشت...
(دکتر شریعتی)

واقعا قلم شریعتی متفاوته، و نمیدونم چرا...